‘Een oude school? Mens, het lijkt wel een kasteel!’, roept vriendin Marjan enthousiast uit als ik haar de eerste foto’s laat zien. ‘Wacht maar tot je inzoomt’, zeg ik direct ter verdediging. ‘Dan zie je dat er nog heel veel moet gebeuren.’ Op een of andere manier voelt zo’n pand toch een beetje patserig en het lucht dan op te kunnen vertellen dat het nog verre van af is. Ook haast ik me er steeds bij te zeggen dat huizen op het Franse platteland vele malen goedkoper zijn dan in Nederland.
‘Ga voor de grap maar eens googelen’, zou ik er bij willen zeggen. Maar dat doe ik niet, want voor ik het weet stel je mij aansprakelijk voor het bezit van een school, een schuur, een watermolen, een postkantoor of een echt kasteel. Ik ken het risico, want toen ik op een zondagmiddag ging googelen op de website van Immoboulevard, positief schrok van de prijs en verliefd werd op dit pand, had ik ineens een afspraak om het opvolgende weekend te komen kijken. De maandag erop besloten we een bod te doen. Flink lager dan de – toch al lage – vraagprijs. En hoewel dat helaas werd afgewezen, vonden we elkaar een paar weken later toch. En toen was de kurk van de fles!
Het doel is om van de school een fijne vakantieplek te maken. Daar neem ik al af en toe even een voorschotje op, want tussen lelijk behang blijk je prima vakantie te kunnen houden. Flexwerken kan trouwens ook prima met lelijk behang heb ik uitgevonden.
Mijn werkplek bestond tot voor kort uit een RVS aanrechtblad (zo eentje met wafelmotief) op twee ‘schragen’. De ene ‘schraag’ was de keukentrolley Raskog van Ikea, de andere de doos van de nieuwe stofzuiger (op zijn kant) met een omgekeerde soeppan plus een op hoogte gevouwen tafelkleed om uit te vullen. Ik heb spijt dat ik alleen mijn uitzicht heb gefotografeerd.
Ok, ik zou het spulletje natuurlijk zo na kunnen bouwen, maar ik hoop dat je begrijpt dat ik nog een paar andere dingetjes op mijn lijstje heb. Het functioneerde prima en nemen zoals het komt is in Frankrijk een heel gezond motto. Het enige puntje was dat op de plek waar idealiter mijn muismat zou liggen nu precies de ingegoten spoelbak zat. Daarom ben ik toch blij met mijn échte bureau, bestaande uit een echte plank op twee degelijke schragen.
Maar we hadden het over vakantie en de ideeën over het pand. De bedoeling is het te verdelen in drie appartementen. De bovenste verdieping is voorlopig voor ons. De ingang daarvan zit aan de linker zijkant. Die etage is het best bruikbaar, zeker nu we er een keuken hebben gemaakt, de schragenconstructie is muti-inzetbaar. Het voordeel van de bovenverdieping voorlopig even met rust laten is ook dat we niet permanent in een bouwput leven.
Op de begane grond komen twee appartementen (gîtes) om te verhuren. De linkse gaan we compleet ‘strippen’ en opnieuw opbouwen, want dat is echt een donkere oude bende. Bovendien hangt het plafond er op kabouterhoogte, terwijl de eigenlijke hoogte maar liefst vier meter is. Het rechter appartement zijn we aan het opfrissen. We hebben er een paar dagen gesopt en geverfd en nu hoeft er ‘alleen’ nog een keuken in. Als dat klaar is – hopelijk lukt dat nog dit jaar – kunnen het in het voorjaar verhuren. Gezien de omgeving, natuur met natuur, zal het vooral wandelaars, fietsers, vissers en andere relaxte zielen aanspreken. Maar stresskippen die zich de hogere kunst van het nietsdoen eigen willen maken zijn hier ook op het juiste adres. En als je echt niet kunt stilzitten weet ik nog wel wat klusjes…
Oude situatie, dit doen we anders!
